|
Francja/Hiszpania 1997, 100 min.
Reżyseria - Pedro Almodovar
Scenariusz - Pedro Almodovar na podstawie powieści Ruth Rendell "Live Flesh"
Zdjęcia - Alfonso Beato
Muzyka - Alberto Iglesias
Występują - Liberto Rabal, Javier Bardem, Francesca Neri, Angela Molina, Jose Sancho
Dystrybucja - Gutek Film
|
|
Pojedyncza kula wystrzelona podczas interwencji policji odbija się na życiu kilku postaci - dwóch policjantów, córki dyplomaty, flirtującej żony i eks-konsula. Film zaczyna się obrazem ostatniego edyktu generała Franco ograniczającego kolejne prawa obywatelskie. W komicznym interludium młoda prostytutka rodzi syna w nocnym autobusie. Dwadzieścia lat później Victor - przystojny goniec z pizzerii, nie może doczekać się randki z młodą Włoszką, zaś ta, zepsuta córka bogatego dyplomaty imieniem Helena, czekając na dealera heroiny ogląda "Zbrodnicze życie Archibaldo de la Cruz" Luisa Bunuela. Gdy Victor zjawia się u niej, zostaje wzięty za handlarza narkotyków. To tylko początek złożonej opowieści, w której zawiłości przeznaczenia i przypadku łączą początkowo obcych sobie ludzi.
W swoim nowym filmie Pedro Almodovar z duąż dozą ironii i przekornego humoru dotyka ważkich tematów - losu i winy. Mniej deliryczny niż poprzednie filmy - "Live Flesh" jest melodramatem, pełnym soczystej zmysłowości podkreślanej zwinnym ruchem kamery i piosenkami.
W Hiszpanii w ciągu miesiąca od premiery obejrzało ten film milion widzów. Jest to jak dotąd najlepszy wynik frekwencyjny filmów Almodovara.
|
| PEDRO ALMODOVAR |
Urodził się w 1951 roku w La Manchy. Zajmował się muzyką rockową, pisywał do awangardowych magazynów. Z powodzeniem uprawiał politykę skandalu wymyślając fikcyjną postać międzynarodowej gwiazdy porno Patty Diphusa. Był gwiazdą nocnych klubów. Wyreżyserował dwanaście filmów fabularnych, przeważnie w oparciu o własne scenariusze, w których wykreował surrealistyczny świat absurdu, pełen prostytutek, transwestytów i maniaków. Nazwany "Bunuelem w stylu punk" odniósł sukces kasowy, zdobył międzynarodowy rozgłos i specyficzną publiczność, dla której stał się twórcą kultowym.
|
| Filmografia |
1980 Pepi, Lucy, Bom i kumple; 1982 Labirynt namiętności; 1983 Entre Tineblas; 1984 Czym sobie na to zasłużyłam?; 1985 Trayler para amantes de lo prohibido; 1986 Matador; 1987 Prawo pożądania; 1988 Kobiety na skraju załamania nerwowego; 1989 Zwiąż mnie!; 1991 Wysokie obcasy; 1993 Kika; 1995 Kwiat mojego sekretu; 1997 Live Flesh
|
| Linki |
Polecamy lekturę tego, co pisano o "Carne Tremula" podczas 35 New York Film Festival. A poza tym można zawsze zajrzeć do IMDb
|
|
